Η «πικρή» αγωνιστική σεζόν 1978-79 (Α’ Εθνική κατηγορία).

    Αιγάλεω (1978-79)

Από την πλούσια ιστορία του Αιγάλεω Α.Ο.

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Μέρος 1^ο: Καλοκαίρι 1978.

Στις 4 Ιουνίου του 1978 έλαβε χώρα ο Τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας, μεταξύ της ήδη πρωταθλήτριας Α.Ε.Κ. και του δεύτερου στην τελική κατάταξη της Α’ Εθνικής, του Π.Α.Ο.Κ.

Χωρίς αντίπαλο οι «κιτρινόμαυροι»!

Η «Ένωση» εκείνη την περίοδο που ολοκληρώνονταν είχε πραγματοποιήσει μία εξαιρετική εμφάνιση, σαρώνοντας τους αντιπάλους της χάρις στο φοβερό της σύνολο (όπου, μεταξύ τόσων άλλων άσων, δέσποζαν ο επιβλητικός διεθνής Γιουγκοσλάβος σέντερ-φορ Ντούσαν Μπάγιεβιτς, ο μεγάλος σκόρερ Θωμάς Μαύρος και ο πολυσύνθετος χαφ Τάκης Νικολούδης) αλλά και το αξεπέραστο «δίδυμο» κορυφής που διέθετε: Πρόεδρο το Λουκά Μπάρλο και προπονητή τον Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι. Κατέκτησε έτσι τον τίτλο της πρωταθλήτριας ξανά μετά από 7 ολόκληρα χρόνια (1971). Και το έκανε με μεγάλη άνεση, συγκεντρώνοντας 7 βαθμούς περισσότερους από το «δικέφαλο του Βορρά» (που, όπως είπαμε ήταν 2^ος), οκτώ από τον Π.Α.Ο. (που ήταν 3^ος) και εννέα από τον Ολυμπιακό (ο οποίος βγήκε μόλις 4^ος).

Ιδανική ολοκλήρωση της χρονιάς και νέα πλάνα.

Εκείνο λοιπόν το βράδυ στο Νέο Φάληρο, οι παίκτες της απέδειξαν περίτρανα πως δεν είχαν αντίπαλο στην Ελλάδα, υπερισχύοντας 2-0 του Π.Α.Ο.Κ. και κατακτώντας το «νταμπλ», κάτι που ένα μόλις χρόνο πριν (1977) είχε πετύχει ο Π.Α.Ο. του μεγάλου Κάζιμιρ Γκόρσκι. Οι… συνήθεις ύποπτοι, Μπάγιεβιτς και Μαύρος ήταν και πάλι οι σκόρερ του θριάμβου των Ενωσιτών! Ο δεύτερος, μάλιστα, είχε αναδειχτεί και πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος με 22 γκολ, ενώ ο Νικολούδης πέτυχε 15. Η διοργάνωση της σεζόν 1977-78 ήταν η 19^η από δημιουργίας της Α’  Εθνικής και ήδη, τα σχέδια για την καθιέρωση του Επαγγελματισμού βρίσκονταν στην τελική ευθεία. Το 20^ο Πρωτάθλημα (αυτό δηλαδή που μόλις θα ξεκινούσε) θα ήταν το τελευταίο ημί-επαγγελματικό και όλες οι ομάδες προετοιμάζονταν για το σπουδαίο βήμα.

Πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων.

Μεταξύ των δεκαοκτώ συλλόγων, ωστόσο, υπήρχαν τα δύο διακριτά γκρουπ: Από τη μία το λεγόμενο Π.Ο.Κ. και οι τρεις ισχυροί της Θεσσαλονίκης, από την άλλη οι υπόλοιπες ομάδες που λίγο-πολύ, «έβραζαν στο ίδιο καζάνι». «Νεοφώτιστες» στο Πρωτάθλημα ήταν η Λάρισα (έπειτα από τριετή απουσία, καθώς είχε υποβιβαστεί το 1975) και η… πρωτάρα Ρόδος. Η τελευταία μάλιστα, θα έπαιζε στα (κατ’ ευφημισμόν, ασφαλώς) «μεγάλα σαλόνια» του ποδοσφαίρου μας για πρώτη φορά, στη μόλις 10χρονη ιστορία της!

Τα μεγάλα φαβορί.

Στην αφετηρία της σεζόν, εκτός φυσικά της Α.Ε.Κ. (που τώρα προσέλαβε νέο προπονητή το διάσημο Ούγγρο Φέρεντς Πούσκας) σαν «μνηστήρες» του τίτλου φέρονταν ο Π.Α.Ο.Κ. (του Πολωνού Έγκον Πίχατσεκ), ο Παναθηναϊκός (ξανά με τον –επίσης Πολωνό- Γκόρσκι στο «τιμόνι»), ο Ολυμπιακός του Γιουγκοσλάβου Τόζα Βεσελίνοβιτς, αλλά και η έκπληξη της χρονιάς (όπως αναδείχτηκε), ο Άρης Θεσσαλονίκης του Βούλγαρου Αποστόλ Τσατσέφσκι.

Το μετεγγραφικό… «πάρε-δώσε».

Η Α.Ε.Κ. είχε αποσπάσει την υπογραφή του Μίμη Δομάζου, του εμβληματικού «πράσινου» ηγέτη, που εντάχθηκε στην «Ένωση» ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το… ειδικό της βάρος! Ο –βετεράνος πια- νο10 του Π.Α.Ο. και της Εθνικής μας, αγωνιζόταν στο «τριφύλλι» μία ολόκληρη 20ετία! Ο Παναθηναϊκός δεν το… πήρε κατάκαρδα και απέκτησε το βιρτουόζο Γιώργο Δεληκάρη του… αιώνιου αντιπάλου του, του Ολυμπιακού. Αλλά και οι Πειραιώτες ανταπέδωσαν στα ίσια, με την ένταξη του «ψηλού» σούπερ-γκολτζή Αντώνη Αντωνιάδη στις τάξεις τους!

Η κατάσταση στην ομάδα μας.

Το Αιγάλεω ήταν αισιόδοξο. Η ομάδα είχε κατακτήσει ως νεοφώτιστη της προηγούμενης χρονιάς, την πολύ τιμητική 11^η θέση, έχοντας σημειώσει σημαντικές νίκες και δίχως να αγχωθεί στο τέλος. Παράλληλα, είχε αναδείξει τον Χρήστο Χατζησκουλίδη, έναν νεαρό ακόμη τότε φορ από τον Πειραιά, που κατάπληξε σκοράροντας έντεκα φορές! Όμως, ο «ψηλός» του «Σίτι» βρισκόταν υπό τιμωρία, αφού είχε υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό παράπτωμα στον εντός έδρας αγώνα με αντίπαλο την Καστοριά (1-0), βιαιοπραγώντας κατά του αρχηγού των φιλοξενουμένων, Γιώργου Παράσχου. Πρωτοδίκως του είχε επιβληθεί αποκλεισμός από κάθε επίσημο αγώνα για έξι μήνες (!), μία ποινή που ευτυχώς μειώθηκε σε τέσσερις, κατόπιν ένστασης. Όπως και να γινόταν, ο Χατζησκουλίδης θα έχανε τα πρώτα τουλάχιστον οκτώ παιχνίδια και για το λόγο αυτό, η διοίκηση του Γεώργιου Παντελιάδη αποφάσισε να ενισχύσει την γραμμή κρούσης. Ως αντικαταστάτης του υπό τιμωρία παίκτη μας, επιλέχθηκε ο Αργεντινός σέντερ φορ του Π.Α.Σ. Γιάννινα Κάρλος Ρόας, ένας παίκτης με αρκετά καλές συστάσεις.

Η στιγμή της υπογραφής του Βάγγη στο Αιγάλεω.

Νέες προσθήκες.

Πλην του Ρόας, στην ομάδα του Αιγάλεω επέστρεψαν δύο παλαιότερες σπουδαίες μορφές της, ο βετεράνος διεθνής κυνηγός του Ολυμπιακού Μπάμπης Σταυρόπουλος κι ο πολύπειρος ακραίος οπισθοφύλακας Ζάχος Λυκουρίνος. Αν προστεθεί και η μετεγγραφή του εξαιρετικού μέσου Θέμη Βάγγη (πρώην παίκτη του Π.Α.Ο.) τότε ουδείς θα μπορούσε να έχει την παραμικρή αμφιβολία για την πρόοδο της ομάδας μας! Δυστυχώς όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά, αφού η απουσία του «ψηλού» στο ξεκίνημα της χρονιάς, αποδείχτηκε καθοριστική… Το οικονομικό αποτελούσε ένα ακόμη «αγκάθι», με τη διοίκηση να σπεύδει ακριβώς την τελευταία στιγμή να ρυθμίσει την εκκρεμότητα, ώστε η ομάδα να μην αποκλειστεί άδοξα από τη διοργάνωση. Όσον αφορά στην τεχνική ηγεσία, το συμβόλαιο του οπωσδήποτε επιτυχημένου Μπέλλα Πάλφυ, ανανεώθηκε έπειτα από διαβουλεύσεις λίγων ημερών.