1986 – 1987: Τι απέγιναν οι άσσοι του Αιγάλεω City?

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Επανέρχομαι στην αναδρομή μου σχετικά με την αγωνιστική καριέρα πολλών Αιγαλιωτών ποδοσφαιριστών, αλλά και παικτών που παρότι μη γηγενείς, έμειναν στη μνήμη των φιλάθλων μας για το σημαντικό τους πέρασμα από το «Σίτι». Σήμερα, θα αναφερθώ στη διετία 1985-86 και 1986-87, κατά την οποία το Αιγάλεω από φαβορί για την άμεση επιστροφή του στη μεγάλη κατηγορία, τελικά υποβιβάστηκε «εν αποσυνθέσει» στη Γ’ Εθνική για πρώτη φορά στην μέχρι τότε 40χρονη σταδιοδρομία του.

Με τον Πολυχρονίου στο «τιμόνι»!

Το καλοκαίρι του 1985 ο τότε πρόεδρος της Π.Α.Ε. Αιγάλεω Βίκτωρας Μητρόπουλος προσέλαβε στην θέση του προπονητή το σπουδαίο πρώην διεθνή άσσο Κώστα Πολυχρονίου, έναν τεχνικό που αργότερα έφτασε έως τη θέση του Ομοσπονδιακού εκλέκτορα στην Εθνική Ομάδα των Ανδρών. Σαν παίκτης του Ολυμπιακού είχε βρεθεί αρκετές φορές αντίπαλος με την ομάδα μας τις δεκαετίες του ΄50 και του ’60, γνώριζε την ιστορία της καλά και πραγματικά θέλησε να εργαστεί με πολλή σοβαρότητα για την επιστροφή της στα «μεγάλα σαλόνια» του ποδοσφαίρου μας.

Ακατανόητη επιλογή…

Όμως, παρότι το Αιγάλεω ξεκίνησε εντυπωσιακά στο πρωτάθλημα της Β’  Εθνικής 1985-86 και ύστερα από μερικές αγωνιστικές η ομάδα βρισκόταν στην κορυφή, εντελώς αναίτια (???) ο Πολυχρονίου απομακρύνθηκε για να έρθει στη θέση του ένας άλλος πρώην διεθνής, ο βετεράνος γκολκίπερ Κώστας Καραπατής. Έως σήμερα δεν έχω πάρει μία σαφή απάντηση για εκείνη την ενέργεια του προέδρου του Αιγάλεω… Θα είχε πολύ ενδιαφέρον τουλάχιστον για μένα, να μας εξηγούσε κάποια στιγμή τα κίνητρα που τον ώθησαν να αντικαταστήσει τον ικανότατο Πολυχρονίου σε ένα σημείο μάλιστα όπου η ομάδα είχε στρώσει, όπως λέμε, αγωνιστικά και διεκδικούσε τον τίτλο του πρωταθλητή. Το αποτέλεσμα ήταν οικτρό. Μη έχοντας το χρόνο και την πολυτέλεια ο Καραπατής να προσαρμοστεί στο κλίμα των αποδυτηρίων, το τίμημα πλήρωσε η ομάδα που από τις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας κατρακύλησε σταδιακά, φτάνοντας στο τέλος να κινδυνεύει με υποβιβασμό! Χρειάστηκε να επιστρέψει στον «πάγκο» της ο γνώστης Γιάννης Μαντζουράκης, ώστε το Αιγάλεω να διασωθεί ακριβώς την τελευταία αγωνιστική, νικώντας σε μία μάλλον… φιλική κόντρα τον Ατρόμητο Περιστερίου.

«Μαγική εικόνα»…

Ίδιο… μοτίβο είχαμε και την επόμενη σεζόν, όταν μία ανανέωση που επιχείρησε ο Μαντζουράκης έδειξε αρχικά να αποδίδει πλούσιους καρπούς! Δυστυχώς όμως τα πολλά διοικητικά προβλήματα (ο Βίκτωρ αποχώρησε περίπου στα μέσα της σεζόν, αφήνοντας την ευθύνη στον αδελφό του Θωμά), η οικονομική δυσπραγία και κάποιοι ακόμη αστάθμητοι παράγοντες έφεραν την καταστροφή! Το Αιγάλεω έπεσε «με κάτω τα χέρια» στη Γ’ Εθνική, αλλά το χειρότερο ήταν πως διασύρθηκε στο πανελλήνιο, μη συμπληρώνοντας κάποιες φορές, ούτε καν αρχική 11άδα! Η διετία ολοκληρώθηκε με οικτρό τρόπο και οι φίλαθλοι της ομάδας γεύτηκαν την πίκρα ενός ακόμη υποβιβασμού, ανάλογου με εκείνον που είχαν βιώσει το 1985, όταν είχε και πάλι υποβιβαστεί από την Επαγγελματική Α’  Εθνική.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ