Από την πλούσια ιστορία του Αιγάλεω

Ένα ιστολόγιο αφιερωμένο στην αθλητική (και όχι μόνο) ιστορία της πόλης του Αιγάλεω.

Πέμπτη 15 Μαΐου 2025

Μάιος 1983: Η «γκέλα» του Διαγόρα και το «φιάσκο» του City!

 

Ας θυμηθούμε… 

(Γράφει ο αΝώΔυΝος)

Μάιος 1983, δηλαδή 42 χρόνια πριν κι όμως η μνήμη είναι ζωντανή. Στο τελευταίο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής των δύο Ομίλων (Νότιου και Βόρειου) το δικό μου ενδιαφέρον μονοπωλούσε η πορεία του αγαπημένου μου Αιγάλεω (Νότος). Φοιτητής τότε στη Θεσσαλονίκη, σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο κατέβαινα στην Αθήνα, έτσι ώστε να παρακολουθώ όλους (ειδικά τους τελευταίους) κρίσιμους αγώνες μας. Έχουμε φτάσει στην 34η αγωνιστική, δηλαδή απέμενε ακόμη κάτι παραπάνω από μήνας για να ολοκληρωθεί η σεζόν (20 ομάδες, 38 αγωνιστικές). Η «μονομαχία» του Αιγάλεω με το Διαγόρα Ρόδου έχει φουντώσει, με το City να προηγείται κατά μόλις ενός βαθμού (αυτού του βαθμού που είχε πάρει «στα χαρτιά» σε βάρος της Κορίνθου, από την 1η αγωνιστική) του φιλόδοξου αντιπάλου του, που κυνηγούσε μανιωδώς (και αυτός) τον τίτλο! Οι παίκτες, οι παράγοντες, οι χιλιάδες φίλαθλοί μας, η διοίκηση του Βίκτωρα Μητρόπουλου και φυσικά ο ίδιος ο προπονητής Ανδρέας Σταματιάδης, έχοντας πολύ πρόσφατη την ανάμνηση από το χαμένο «μπαράζ» του 1981 στην Κρήτη (όταν η Ρόδος μας νίκησε με 1-0 και ανέβηκε εκείνη στην Α’  Εθνική) δεν ήθελαν με τίποτα να δουν εκείνη την οδυνηρή ιστορία να επαναλαμβάνεται!

Τα φαβορί αρκετά…

Από την αρχή της χρονιάς (και τέταρτης συνεχόμενης για την ομάδα μας στη Β’ Εθνική Κατηγορία) ο στόχος που είχε τεθεί ήταν μόνο το πρωτάθλημα. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν αποτυχία. Μετά από ένα μάλλον μουδιασμένο ξεκίνημα, γρήγορα η ομάδα άρχισε να δείχνει τις προθέσεις της. Η έμπειρη Κόρινθος, προερχόμενη από την Α’ Κατηγορία, εμφανίστηκε αποφασισμένη να «ξεμπερδεύει» γρήγορα με τα ξερά γήπεδα της Β’ Εθνικής, αλλά η αιφνίδια ασθένεια του ικανότατου τεχνικού της Γιάννη Ζαφειρόπουλου της… έκοψε την αρχική φόρα. Εντυπωσιακά είχαν, όμως, ξεκινήσει τον «μαραθώνιο» τόσο ο ισχυρός Παναιτωλικός, όσο και η έκπληξη της χρονιάς, η Χαλκίδα του νεαρού τεχνικού Γιάννη Μαντζουράκη. Σταθερές αξίες αποτελούσαν η Προοδευτική κι ο Αχαρναϊκός (ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε χάσει για έναν μόλις βαθμό τον τίτλο, από την Παναχαϊκή) και σε μικρότερο βαθμό η Ελευσίνα με το Περιστέρι, ενώ ο νεοφώτιστος Αιολικός «έβγαζε μάτια»!

Η εξέλιξη του πρωταθλήματος.

Σταδιακά το Αιγάλεω και ο Διαγόρας έδειξαν πως είχαν τη διάθεση, την επιμονή και τα «κότσια» να μείνουν στο… κόλπο μέχρι το τέλος. Οι υπόλοιποι σταδιακά υποχώρησαν και μαζί με τη «μάχη» της ανόδου άρχισαν έναν εξίσου σκληρό αγώνα για την αποφυγή του υποβιβασμού. Βλέπετε λόγω της επικείμενης αναδιάρθρωσης σε Α’ και Β’ Εθνική, οι μισές και πλέον ομάδες κάθε Ομίλου θα έπεφταν στη νεοπαγή Γ’ Εθνική. Το Αιγάλεω ενώ εντός έδρας έχασε μόλις 2 βαθμούς (ισάριθμες ισοπαλίες) «χώλαινε» αρκετά μακριά από το γήπεδό μας. Στη Χαλκίδα (προς τα τέλη του γύρου) συνετρίβη 3-0, στη Ρόδο (στις αρχές των αγώνων ρεβάνς) διασύρθηκε (4-0 ο Διαγόρας), όπως και στο γειτονικό Περιστέρι από τον Ατρόμητο (φωτογραφία) που αγωνιζόταν να σωθεί (3-0).


Η κρίσιμη αγωνιστική.

Την Κυριακή 15 Μαΐου 1983 ο Διαγόρας έπαιζε στο ξερό της Νεάπολης με τον ήδη υποβιβασμένο Ιωνικό Νικαίας, που όμως είχε αξιόλογη ομάδα. Όλη την εβδομάδα οι φήμες για την έκβαση της αναμέτρησης είχαν οργιάσει, ενώ την ημέρα του ματς κάποιοι πέταξαν γύρω από το γήπεδο ανακοινώσεις με τις οποίες καλούσαν τους παίκτες του Ιωνικού να μην… δώσουν το παιχνίδι! Παράλληλα, η ΕΠΟ ανέβαλε για τρεις μέρες μετά την αναμέτρηση Αιολικού Μυτιλήνης – Αιγάλεω, ορίζοντας για έδρα τη Χίο, λόγω τιμωρίας της έδρας του πρώτου. Με δεδομένο ότι το Αιγάλεω δεν θα αγωνιζόταν εκείνη την Κυριακή, εκατοντάδες φίλαθλοί του (μεταξύ των οποίων ήμουν κι εγώ) βρεθήκαμε στις εξέδρες της Νεάπολης με την κρυφή ελπίδα να δούμε τους Ρόδιους να χάνουν βαθμό ή και βαθμούς! Όλη η φημολογία, πάντως, φαίνεται ότι πείσμωσε τους γηπεδούχους, που κόντραραν στα ίσια τους Ρόδιους -χάνοντας μάλιστα και μερικές μεγάλες ευκαιρίες- οι οποίοι ειδικά στο β’ 45λεπτο φαίνονταν να τα έχουν… χαμένα. Το παιχνίδι έληξε χωρίς σκορ (0-0), δίνοντάς μας την ευκαιρία, ακριβώς μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή Λουκίδη, να κραυγάσουμε ομαδικά «Αιγάλεω-Αιγάλεω» εκφράζοντας την πεποίθησή μας για το ποιος θα ήταν ο πρωταθλητής! Κάποιοι Νικαιώτες φίλαθλοι στραβομουτσούνιασαν, αλλά το… κατάπιαν.

  • Ιωνικός: Λεοντσίνης, Κοφινάς, Σγούρος (58’ Πανοηλίας), Χιώτογλου, Νικητέας, Μπηλίτσης, Αποστολόπουλος (87’ Καραϊακόφογλου), Αϊβατιάδης, Κοττάκης, Ξενάριος, Θωμάς.
  • Διαγόρας: Τσακμακίδης, Παπαϊωάννου, Αθανασίου, Ιντζόγλου, Δουρδουνάς, Παπαδιός, Ράδος, Τσολάκος (84’ Μπακαρής), Κοπανίδης, Φτάκλας (46’ Μόσχος), Σωτηρόπουλος.

Στη Χίο.

Τρεις μέρες μετά, την Τετάρτη 18 Μαΐου η ομάδα μας, που είχε φτάσει από την προηγούμενη μέρα στη Χίο, παρατάχθηκε στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει τον κινδυνεύοντα Αιολικό, με διαιτητή το Θεόδωρο Μπίτσιο (που έδωσε ρεσιτάλ). Στο πρώτο ημίχρονο το Αιγάλεω σχεδόν κυριάρχησε αλλά γκολ δε μπήκε, αφού τόσο ο Ζαφείρης Κάκαρης (είχε εντυπωσιάσει στο 2-2 μέσα στην έδρα μας κατά τον πρώτο γύρο) όσο και ο αείμνηστος Νίκος Βαλλιάνος ήταν πολύ σταθεροί στις δύο εστίες. Δεν είχε συμπληρωθεί το πρώτο 10λεπτό της επανάληψης (52’), όταν ο σέντερ φορ των τυπικά γηπεδούχων Καλαμιδιώτης χτύπησε τον Μανδραφλή, για να δει αμέσως την κόκκινη κάρτα του διαιτητή. Όμως, παρά το αριθμητικό μειονέκτημα, ο Αιολικός ήταν αυτός που πήρε τα ηνία στο ματς, επιτυγχάνοντας δύο διαδοχικά γκολ με τους Σπάρταλη (66’) και Αραμπατζή (74’). Ο Σταματιάδης πέρασε τότε στο παιχνίδι το νεαρό Δημήτρη Πιστόλη που ήταν εξαιρετικός και στο 79’ –έπειτα από σπουδαία κεφαλιά πάσα του Χατζησκουλίδη- ξανάβαλε το Αιγάλεω στο ματς (2-1). Τα τελευταία δέκα δραματικά λεπτά κύλησαν με αφόρητη πίεση για τους νησιώτες, όμως το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.

  • Αιολικός: Κάκαρης, Μαντζουράνης, Μέγας, Πιττός, Καραμιχαηλίδης (55’ Αμπελικιώτης), Σπάρταλης, Κωνσταντίνου (39’ Μωραΐτης), Φωταρέλης, Καλαμιδιώτης, Κροτσίδας, Αραμπατζής.
  • Αιγάλεω: Βαλλιάνος, Παϊσανίδης, Δαμιανίδης, Βονόρτας, Μανδραφλής, Ούτσικας (70’ Πιστόλης), Τσίκας, Μαύρος, Χατζησκουλίδης, Πηγαδίτης, Αθανασιάδης.

Το Αιγάλεω -αφού είχε χάσει μία απίστευτη ευκαιρία να προηγηθεί στη βαθμολογία- τώρα βρέθηκε ισόβαθμο στην κορυφή με το Διαγόρα. Η στενοχώρια, ο εκνευρισμός και η μεγάλη απογοήτευση του φίλαθλου κόσμου που βρέθηκε στο παιχνίδι, είχαν ως αποτέλεσμα να σημειωθούν έντονες αποδοκιμασίες εναντίον των ποδοσφαιριστών και να απειληθούν έκτροπα κατά την προπόνηση της Τρίτης. Ωστόσο, η ομάδα της Μυτιλήνης που είχε αποδειχθεί αξεπέραστο εμπόδιο εκείνη τη χρονιά για εμάς, θα έκανε γρήγορα ανάλογη «ζημιά» και στους Ρόδιους!


  • Βαθμολογία (σε 34 αγώνες): Διαγόρας Ρόδου και Αιγάλεω από 49βαθμούς, Παναιτωλικός 44 β., Χαλκίδα και Κόρινθος από 42 β. Αχαρναϊκός 38 β., Προοδευτική 37 β., Περιστέρι και Ελευσίνα από 36 β., Αιολικός και Παναιγιάλειος από 35 β. κλπ

 

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ιούνιος 1975: Από τη χαρά στην οδύνη!

  Εφημερίδα 'Αθλητική Φωνή' (φύλλο Δευτέρας, 16 Ιουνίου 1975) Γήπεδο Αιγάλεω , Κυριακή 15 Ιουνίου 1975: Μέσα σε αφόρητη ζέστη, ο γηπ...