Αναδρομή: Ο πικρός Φλεβάρης του 1982…

Το Αιγάλεω, παραταγμένο στο γήπεδο.

Πως το Αιγάλεω έχασε άδοξα την ευκαιρία για διάκριση στο Κύπελλο Ελλάδας.

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Ας γυρίσουμε σήμερα πίσω, στο αρκετά μακρινό 1982. Για όσους ακόμη δεν είχαν γεννηθεί ή ήταν πολύ μικροί, οφείλω να θυμίσω πως στην Ελλάδα κυβερνούσε, από τις 19 Οκτώβρη του ’81 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ιστορικός ηγέτης της σοσιαλιστικής παράταξης είχε καταφέρει να «σπάσει» το μονοπώλιο των κέντρο-δεξιών κυβερνήσεων (που διαρκούσε από τον Ιούλιο του 1965, με την παρένθεση και της δικτατορίας 1967-1974) και να πάρει, πανηγυρικά την πρώτη θέση στις Εθνικές Εκλογές του 1981. Όλοι ανάμεναν πλέον, λίγους μόνο μήνες μετά από το θρίαμβό του με ποσοστό 48% επί της Νέας Δημοκρατίας του Γεωργίου Ράλλη, να αρχίσει να υλοποιεί τις πρωτοποριακές του δεσμεύσεις, βάσει του περίφημου «συμβολαίου με το λαό». Στο διεθνή ορίζοντα τώρα, η Πολωνία συγκλονιζόταν ακόμη από τις εργατικές διεκδικήσεις των σωματείων («Αλληλεγγύη» με επικεφαλής το συνδικαλιστή Λεχ Βαλέσα κ.α.) με αποτέλεσμα στη χώρα να έχει επιβληθεί ο στρατιωτικός νόμος, τον οποίο εφάρμοσε η τότε κυβέρνηση - δορυφόρος της Ε.Σ.Σ.Δ. υπό το στρατηγό Γιαρουζέλσκι. Στη γειτονική μας Τουρκία, το στρατιωτικό κατεστημένο που είχε καταλάβει την αρχή με ένα πραξικόπημα υπό το στρατηγό Εβρέν (1981) είχε προβεί σε έναν αμείλικτο διωγμό κάθε αντιφρονούντα και οι φυλακές γέμισαν από Τούρκους δημοκράτες.

Τα… Αιγαλιώτικα!

Αλλά, ας έρθουμε λίγο και στα… δικά μας. Το Αιγάλεω της περιόδου 1981-82 είχε ξεκινήσει τη Β’  Εθνική με μεγάλες προσδοκίες. Ήθελε, στην 3^η του συνεχή παρουσία στο Νότιο Όμιλο  αυτής της κατηγορίας, να αποδείξει ότι άδικα είχε χάσει τον τίτλο και την άνοδο στο Επαγγελματικό Πρωτάθλημα της Α’  Εθνικής τον Ιούνιο του 1981. Τότε που, μετά από έναν δραματικό αγώνα – μπαράζ που έγινε στο γήπεδο του Ο.Φ.Η. την Κυριακή 7 Ιουνίου, είχε ηττηθεί στην παράταση από τη Ρόδο (1-0). Πολλά άλλαξαν στους μήνες που ακολούθησαν. Ο τότε πρόεδρος ΓεώργιοςΚαραμπατέας,

απογοητευμένος από την απώλεια του πρωταθλήματος, πήρε την απόφαση να αποχωρήσει από τα κοινά της ομάδας, οριστικά. 

Τον διαδέχθηκε για ένα μικρό διάστημα ο παλαιός πρόεδρος του «Σίτι» Αλέξανδρος Σταυρόπουλος. Το φθινόπωρο του 1981 ένας νεαρός παράγων (μόλις 34 ετών) που είχε πλούσιο ποδοσφαιρικό παρελθόν, εκδήλωσε ενδιαφέρον να αναλάβει την ομάδα του Αιγάλεω. Πρόκειται για το Βίκτωρα Μητρόπουλο, πρώην παίκτη του συλλόγου (1964-1966, 1972-75) που είχε αγωνιστεί στο μεγάλο Παναθηναϊκό του Γουέμπλεϊ (1967-1972) και που αργότερα έκλεισε την αγωνιστική του σταδιοδρομία στον Ορφέα Αιγάλεω. Γνώστης του αθλήματος και μορφωμένος, έδειχνε η ιδανική επιλογή (τότε). Να σημειωθεί πως ο αδελφός του, Θωμάς Μητρόπουλος ασχολείτο και αυτός με τα κοινά της ομάδας και μάλιστα από την αρχή της δεκαετίας του ‘70.

Στο Πρωτάθλημα.

Παρά το ενθαρρυντικό ξεκίνημα (1-0 στο Αιγάλεω επί του γειτονικού Ατρομήτου Αθήνας, ο οποίος είχε υποβιβαστεί από την Α’ Εθνική), η συνέχεια υπήρξε πολύ μέτρια. Ο προπονητής Σταύρος Μακρής που είχε προσληφθεί στην αρχή της σεζόν αποχώρησε, για να τον διαδεχτεί ο παλαιός άσσος του ΟΣΦΠ και της Δόξας Δράμας, ΠαύλοςΓρηγοριάδης.

Η ομάδα ανέβηκε αγωνιστικά και έδειξε ότι μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο, καθώς μάλιστα νίκησε με 2-1 την Παναχαϊκή στο Αιγάλεω με 10 παίκτες, ένα αποτέλεσμα που ενθουσίασε το φίλαθλο κόσμο. Προηγούμενα, το Αιγάλεω είχε καταφέρει να «γκρεμίσει» μία αρνητική παράδοση 9 ετών, νικώντας με 3-1 την Προοδευτική. Ωστόσο, η εντός έδρας ήττα του α’ γύρου από τον εκπληκτικό εκείνη τη χρονιά Αχαρναϊκό με 1-0, της «έκοψε τα πόδια». 

Εφημ. Ριζοσπάστης (3.2.1982)

Στο Κύπελλο όμως, η πορεία ήταν πολύ πιο καλή. Έχοντας πετύχει να αποκλείσει εντός έδρας (σε αγώνες «νοκ-άουτ») στους δύο πρώτους γύρους τα Χανιά (2-1) και την Κοζάνη, με το ίδιο σκορ, κληρώθηκε να αντιμετωπίσει στη γ’ φάση (σε διπλές αναμετρήσεις) τον ισχυρό Ο.Φ.Η. που προπονούσε ο Βρετανός πρώην διεθνής Λες Σάννον, γνωστός στην Ελλάδα για το πλούσιο έργο του. Η ομάδα της Κρήτης αγωνιζόταν ακλόνητη επί πολλά χρόνια στη μεγάλη κατηγορία (όπου ανέβηκε το 1976) και πάντα τερμάτιζε σε θέσεις ασφαλείας, δίχως ποτέ να κινδυνεύει να υποβιβαστεί. Το πρώτο παιχνίδι θα δινόταν στο Ηράκλειο την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου του 1982, ενώ ο επαναληπτικός στο δημοτικό μας γήπεδο έπειτα από 3 εβδομάδες (την Τετάρτη 24 του μηνός) σαν… χθες δηλαδή (πριν από ακριβώς 43 χρόνια).

"Αθλητική Ηχώ" (4.2.1982)

Ο καιρός στην Ελλάδα και το πρώτο παιχνίδι.

Από τις αρχές Φεβρουαρίου ένα κύμα πολικού ψύχους είχε ενσκήψει στη χώρα μας, με θερμοκρασίες στις ορεινές περιοχές της Μακεδονίας να φτάνουν στους -16 βαθμούς Κελσίου. Βροχές και καταιγίδες σημειώνονταν παντού, ενώ ειδικά στο Ηράκλειο Κρήτης έγινε αληθινός κατακλυσμός! Υπό αυτές τις συνθήκες διεξήχθη η πρώτη συνάντηση. Με διαιτητή τον Ασβεστόπουλο οι δύο ομάδες αγωνίστηκαν δυνατά με τους γηπεδούχος να επιδιώκουν μία νίκη με σκορ ασφαλείας. Όμως, η πεισματική αντίσταση που βρήκαν από τους ποδοσφαιριστές μας, έφερε το ματς να κριθεί στο τελευταίο πεντάλεπτο! Ήταν το 1986 όταν ο Αλεξίου επιχείρησε ατομική προσπάθεια, για να ανατραπεί μέσα στην περιοχή του Γιώργου Δαδίτσου (που είχε αποκτηθεί το καλοκαίρι από τον Ολυμπιακό Λιοσίων) από το Νίκο Παντελή, ένα επίσης νέο απόκτημα του «Σίτι» από τον Πανιώνιο. Το πέναλτι που ορθά καταλογίστηκε, εκτέλεσε εύστοχα ο σπεσιαλίστας Στέφανος Τασσόπουλος, πρώην παίκτης του Φωστήρα και του Π.Α.Ο. για να λήξει έτσι ο αγώνας με το «φτωχό» 1-0. Όλοι οι παίκτες μας τα είχαν καταφέρει μέσα στη λάσπη που επικρατούσε στο γήπεδο να βοηθήσουν στην άμυνα, με κορυφαίους το Δαδίτσο, τον Παντελή και τον «κανονιέρη» Χρήστο Χατζησκουλίδη, ο οποίος βρισκόταν σε ηλικία 29 ετών και στο απόγειο της καριέρας του. Εκείνη τη χρονιά αναδείχτηκε κορυφαίος σκόρερ σε ολόκληρη τη Β’  Εθνική (Νότου και Βορρά) επιτυγχάνοντας 28 γκολ. Σίγουρα η εμφάνισή του στο γήπεδο του Ο.Φ.Η. δεν πέρασε απαρατήρητη.

Οι συνθέσεις.

Ο.Φ.Η.: Λαφτσής, Μαμάκας, Βλάχος, Τασσόπουλος, Αγιομαμίτης, Αλεξίου, Χριστοφής, Κίρισιτς, Συντιχάκης (65’ Χανταμπάκης), Κορωνάκης, Καραΐσκος (είχε ένα σουτ στο δοκάρι).

Αιγάλεω: Δαδίτσος, Γ. Κωνσταντόπουλος, Μαριόλης (86’ Νικολού), Παντελής, Μαυρονάσος, Μαρτίνος, Αναστασιάδης, Χρ. Κωνσταντόπουλος, Χατζησκουλίδης, Πηγαδίτης, Λαλούσης (86’ Παπαϊωάννου).

Η χαμένη ευκαιρία του "ψηλού"
Παρακολουθούν με αγωνία οι Βαλαχάς, Πηγαδίτης, Μαριόλης.

Η ρεβάνς του Αιγάλεω.

Στο Αιγάλεω επικρατούσε ενθουσιασμός ύστερα από το πρώτο παιχνίδι και όλοι πίστευαν πως ο Ο.Φ.Η. δεν ήταν ανίκητος. Με την ένθερμη συμπαράσταση του κόσμου μας, ο επαναληπτικός όλοι ήλπιζαν να αποδειχθεί «μοιραίος» για τους Κρητικούς, που θα συναντούσαν, όπως και έγινε, ένα «εκρηκτικό» κλίμα! Βλέπετε κανείς δεν είχε ξεχάσει τη στάση των οπαδών του Ο.Φ.Η. στο προ μερικών μηνών «μπαράζ» του «Γεντί Κουλέ», όταν είχαν εμφανώς ταχθεί στο πλευρό της Ρόδου. Σε αυτό, οφείλω να πω ότι πολύ μεγάλο ρόλο είχε παίξει η παρουσία του Ρόδιου χαφ Μιχάλη Δράκου στην Κρητική ομάδα.

Ο Κώστας Τσίκας ήταν από τους κορυφαίους στον αγώνα.

Ευκαιρίες και ατυχία!

Η ομάδα μας που είχε στηθεί ιδανικά από τον Γρηγοριάδη ξεκίνησε με ενθουσιασμό, ενώ οι κατάμεστες εξέδρες δονούνταν από συνθήματα και στον αγωνιστικό χώρο είχαν πέσει μερικά καπνογόνα! Παρά την κυριαρχία μας στο γήπεδο, οι φιλοξενούμενοι, πιο ψύχραιμοι και σίγουρα πιο έμπειροι, κατάφεραν να αποφύγουν την παραβίαση της εστίας τους μέχρι τα τελευταία λεπτά. Ευκαιρίες για γκολ χάθηκαν αρκετές φορές, με μία από αυτές να είναι κραυγαλέα. Πιο συγκεκριμένα, στο 25ο λεπτό ο «αέρινος» Κώστας Τσίκας (που μαζί με το Μιχάλη Νικολού και το Μήτσο Πηγαδίτη ήταν οι κορυφαίοι σε απόδοση Αιγαλιώτες του ματς) έκανε μπάσιμο και σέντρα στο κέντρο της άμυνας του Ο.Φ.Η., όπου ο Βένος Βαλαχάς έπιασε την κεφαλιά με κατάληξη της φάσης η μπάλα να φύγει λίγο άουτ από την εστία του Θωμά Λαφτσή. Στο 41’ ο ομογενής γκολκίπερ των φιλοξενούμενων απέκρουσε δύσκολα μία «βολίδα» του Πηγαδίτη, ενώ στο 57’ συνδυάστηκαν όμορφα οι Τσίκας και Νίκος Μαριόλης. Ο τελευταίος σέντραρε χαμηλά προς τον Χατζησκουλίδη, που από πολύ κοντά δεν κατάφερε να προωθήσει τη μπάλα στα δίχτυα! Οι παίκτες του Σάννον πλην της φάσης που κρίθηκε το παιχνίδι, απείλησαν μόνο στο δίλεπτο 88’- 89’, όταν και στις δύο περιπτώσεις αδράνησε από πλεονεκτική θέση ο Χριστοφής. Η τύχη, λοιπόν «γύρισε την πλάτη» της, όπως λέμε στους «κυανόλευκους» (που φορούσαν τις υπέροχες εμφανίσεις αλά – Κόβεντρι, δώρο του παράγοντα Λάκη Αλεξίου από την Αγγλία) και είχαμε τελικά μία… επανάληψη του σκηνικού του πρώτου αγώνα. 

Οι υπέροχες εμφανίσεις του Αιγάλεω.

Στο 87^ο λεπτό πάλι ο δραστήριος Αλεξίου έκανε διείσδυση στη μικρή μας περιοχή, για να ανατραπεί από τον Θόδωρο Παϊσανίδη ο οποίος μόλις είχε μπει σαν αλλαγή. Ο διαιτητής Τσολακίδης, που μαζί με τους επόπτες του, Κορτσάρη και Ζακεστίδη, ήταν άψογος, έδειξε αμέσως την «άσπρη βούλα» του πέναλτι. Ξανά ο Τασσόπουλος, από τα «11 βήματα» ήταν εύστοχος.

Δείτε ΕΔΩ το σχετικό βίντεο.

Οι συνθέσεις.

Αιγάλεω: Δαδίτσος, Μαριόλης (86’ Παϊσανίδης), Λαλούσης, Παντελής, Μαυρονάσιος, Νικολού, Τσίκας, Χρ. Κωνσταντόπουλος, Χατζησκουλίδης, Πηγαδίτης, Βαλαχάς (73’ Αθανασιάδης).

Ο.Φ.Η.: Λαφτσής, Κίζας, Βλάχος, Τασσόπουλος, Αγιομαμίτης, Πασσάς, Χριστοφής (84’ Καραΐσκος), Κίρισιτς, Όρε, Αλεξίου, Συντιχάκης.